11 kwietnia Hermici wybrali się pod tablicę upamiętniającą organizatorów Podziemnego Państwa Polskiego na ziemiach zachodnich. W 120. rocznicę urodzin Fil! Leona Mikołajczaka 3-osobowa reprezentacja złożyła pod tablicą kwiaty oraz zapaliła znicz.
W ramach przypomnienia jego osoby zamieszczamy tekst Com! Piotra Pilarczyka:
Urodzony w Śremie syn piekarza, tam też chodził do szkoły podstawowej i średniej, jednak maturę zdawał w Krakowie, gdyż ze śremskiego gimnazjum został wyrzucony za działalność preciw zaborcy. Zaczął studia ekonomiczne i prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim, kontynuował na Warszawskim, a ukończył na Poznańskim. Uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim, przygotowywał m.in. wizytę Paderewskiego w Poznaniu. Pracował w Banku Spółek Zarobkowych, gdzie od najniższych stanowisk doszedł po kilkunastu latach do stanowiska dyrektora.
Kilka lat po ślubie z Haliną Sroczyńską, córką znanego fabrykanta mebli artystycznych, przeniósł się do Warszawy. Był tam dyrektorem wydawnictwa „Rzeczpospolita”, jednak prezydent Poznania sprowadził go znów do stolicy Wielkopolski. Powierzono mu stanowisko dyrektora finansowego słynnej Powszechnej Wystawy Krajowej. Działalność zawodową łączył ze społeczną i patriotyczną. Wkrótce po powstaniu Korporacji Hermesia czynnie włączył się w jej budowę i został jej Filistrem Honorowym. Był autorem książki „Quo Vadis Polonia?” gdzie dowodził na początku lat 20., że należy walutę oprzeć nie o złoto, a o majątek narodowy.
Po śmierci Stanisława Pernaczyńskiego został ojcem Korporacji „Hermesia”. Był członkiem komitetów budowy WSH, Domu Żołnierza, Pomników Chrystusa Króla i Wdzięczności. Wykładał również na Wyższej Szkole Handlowej.
Ponieważ sanacja przegrała de facto wybory do Rady Miasta Gniezna w 1934 r., nie miała możliwości wybrania własnego kandydata. Dlatego właśnie Mikołajczak, jako osoba kompromisowa, 5 maja 1934 r. wybrany został przez Radę Miasta Gniezna na prezydenta tego miasta, mimo, iż pochodził ze Śremu. Ministerestwo Spraw Wewnętrznych nie zatwierdziło jednak wyboru.
Już w październiku 1939 r. podjął działalność konspiracyjną, początkowo w „Ojczyźnie”, która działalność ku odzyskaniu niepodległości stawiała ponad podziały polityczne (Sam Mikołajczak działał w Stronnictwie Pracy). Potem włączył się w tworzenie struktur państwa podziemnego w Wielkopolsce. W dniu 26 sierpnia 1941 r. został wybrany przez Porozumienie Stronnictw Politycznych w Poznaniu delegatem Rządu na Ziemie Zachodnie, i 9 września przejął obowiązki. Jednak już 21 grudnia został aresztowany przez Niemców.
Torturowany był w d. Domu Żołnierza (który został siedzibą Gestapo) i Forcie VII. Zamęczony został 26 stycznia 1942 r. Po śmierci nie miał pogrzebu, nie ma też grobu, przypomina o nim tylko tablica akademicka przy poznańskim kościele oo. Dominikanów.
